باز هنگام وداعی تازه است

غصه ها در سینه بی اندازه است

                     بغض تلخی در گلویم مانده است

                       سد راه گفتگویم مانده است

ناله هایم ناله های درد نیست

ناله ای جز ناله یک مرد نیست

                      قبل از این در سینه ی ما غم نبود

                     در دل ما شور و شادی کم نبود

روزهای شادمانی سر شدند

لحظه های دلخوشی آخر شدند

                    فرصتی دیگر برای کوچ نیست

                    انتظارم جز خیالی پوچ نیست

هر چه گفتیم از کویر و دشت بود

راه رفته راه بی برگشت بود

                     تو چه می دانی زداغ زنجره؟

                      مرگ پروانه کنار پنجره

خاطرات خوب ما پر پر شدند

سهم میز و تخته و دفتر شدند

                      وبخوان در چشمهایم درد را

                            قصه تنهایی یک مرد را

لحظه رفتن به یادم گریه کن

قطره اشکی برایم هدیه کن

                       سهم ما حالا فقط تنهایی است

                     خالی از هر عشق و هر زیبایی است

کاش می شد درد را تفسیر کرد

خواب چشمان مرا تعبیر کرد

                        سرنوشتم سخت مبهم می شود

                       طرح نامعلومی از غم می شود

روزهامان بوی خوب یاس داشت

عطر سیب و طعمی از گیلاس داشت

                        ای کویر ای شاهد غمهای من

                         در تو گم گشته دل شیدای من

سینه را با آتش غم گر زدند

آرزوهای مرا آجر زدند

                       گر چه شعرم خالی از احساس بود

                         خالی از بوی ترنج یاس بود

چون که از ژرفای غم جوشیده بود

عیب بی وزنی آن پوشیده بود

                           در شما دیدم محبت را بسی

                            از شما بهتر نمی دانم کسی

دوستانی مهربان و بی ریا

خالی از هر نوع غرور و ادعا

                             گوش کن تا با تو گویم یاورم

                               از همان ناگفته های آخرم

بر سر هر کس اگر دادی زدم

در کلاس درس فریادی زدم

                              ازبزرگی دوستان عفوم کنید

                               مهربخشش برخطاهایم زنید

شعرهایم گر چه از درد دل است

لیک در توصیفتان ناقابل است

                               آرزو دارم که هر جا می روید

                              این نصیحت را زمن بشنوید

نیست در دنیا بجز نیکی اثر

غیر از این باشد برایت دردسر

                               مدرسه لبریز از بوی شماست

                              شعر من شرمنده روی شماست

در امان باشید از رنج وبلا

خرم ومسرور بایادخدا