آسمان

باز هنگام وداعی تازه است غصه ها در سینه بی اندازه است                      بغض تلخی در گلویم مانده است                        سد راه گفتگویم مانده است ناله هایم ناله های درد نیست ناله ای جز ناله یک مرد نیست                       قبل از این در سینه ی ما غم نبود                      در دل ما شور و شادی کم نبود روزهای شادمانی سر شدند لحظه های دلخوشی آخر شدند                     فرصتی دیگر برای کوچ نیست                     انتظارم جز خیالی پوچ نیست هر چه گفتیم از کویر و دشت بود راه رفته راه بی برگشت بود                      تو چه می دانی زداغ زنجره؟                       مرگ پروانه کنار پنجره خاطرات خوب ما پر پر شدند سهم میز و تخته و دفتر شدند                       وبخوان در چشمهایم درد را                             قصه تنهایی یک مرد را لحظه رفتن به یادم گریه کن قطره اشکی برایم هدیه کن                ,شعر"مدارس"پایان"شعر"پایان"مدارس" ...ادامه مطلب